สัญญาทางธุรกิจ

จำเป็นต้องให้รายละเอียดส่วนต่างๆ ของสัญญาการค้าให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้เพื่อหลีกเลี่ยงความสับสน, โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีที่มีการฟ้องร้องดำเนินคดี. คู่สัญญาต้องระบุข้อกำหนดต่างๆ ในแต่ละส่วน:

คำนำไม่บังคับ. แต่อาจเป็นประโยชน์ในกรณีที่มีข้อพิพาท. คำนำเป็นการแสดงเจตจำนงของคู่สัญญาที่จะทำสัญญา, บริบทในการสรุปสัญญา และข้อกำหนดพิเศษใดๆ.

ต้องระบุนามสกุล, ชื่อ, ที่อยู่ของคู่สัญญา, หมายเลขทะเบียนการค้าและบริษัท, การค้าช่างฝีมือ, หรือวิชาชีพเสรี หากบุคคลดังกล่าวประกอบอาชีพอื่นๆ.

นี่คือคำอธิบายที่เป็นรูปธรรมของงานหรือบริการที่จะดำเนินการ, สถานที่ที่จะทำการดำเนินการ และความคาดหวังตามลำดับ. รายละเอียดของบริการและงานสามารถรวมอยู่ในภาคผนวกที่จะลงลายมือชื่อโดยทั้งสองฝ่ายและสัญญาหลักที่แนบมา.

สัญญาต้องมีวันที่เริ่มต้นสำหรับการดำเนินงานหรือบริการ หากจะดำเนินการในช่วงหลายวัน/ เดือน รวมไปถึงระบุวันที่สิ้นสุด. หากให้บริการเพียงวันเดียว, ไม่จำเป็นต้องระบุ. อย่างไรก็ตาม, เป็นความคิดที่ดีที่จะระบุเงื่อนไขสำหรับการเลิกจ้างหรือการไม่ดำเนินการที่อาจมีผลตามมา.

จำเป็นต้องระบุราคาของบริการหรืองานโดยระบุจำนวนเงินที่ไม่รวมภาษีและรายการวัสดุที่จัดหาให้สำหรับบริการ–และมูลค่า–ที่ใช้.

ข้อกำหนดการรักษาความลับจำเป็นสำหรับงานหรือบริการที่มีความละเอียดอ่อน เช่น ความรู้, เอกสาร, ฯลฯ. ขอแนะนำให้ปรึกษาผู้เชี่ยวชาญเพื่อร่างข้อกำหนดประเภทนี้, เนื่องจากมักเป็นการแลกเปลี่ยนระหว่างคู่สัญญา, การแลกเปลี่ยนข้อมูลและโปรโตคอลทางการค้า.

ระบุวิธีการระงับข้อพิพาท: เป็นข้อตกลงร่วมกัน, โดยอนุญาโตตุลาการโดยบุคคลภายนอกแต่กำหนดโดยข้อตกลงร่วมกัน, ขอความช่วยเหลือจากศาลเพื่อแต่งตั้งผู้ไกล่เกลี่ย, หรือเพื่อระงับข้อพิพาท. หรืออาจใช้วิธีอื่น.