ปิดบริษัท

เมื่อบริษัทประสบปัญหาทางการเงินและไม่สามารถชำระหนี้ได้อีกต่อไป, การดำเนินคดีล้มละลายอาจเริ่มต้นขึ้นกับบริษัทลูกหนี้โดยหมายเรียกจากเจ้าหนี้ที่ยังไม่ได้ชำระเงิน. ในกรณีนี้,ขั้นตอนจะกลายเป็นการพิจารณาคดี. ในขั้นตอนนี้, พิจารณาได้สองขั้นตอน: การ ปิดบริษัท โดยศาลซึ่งมีจุดมุ่งหมายเพื่อยุบบริษัท, และการปรับโครงสร้างองค์กร,ซึ่งมีวัตถุประสงค์หลักเพื่อจัดระเบียบใหม่และฟื้นฟูบริษัทให้อยู่ในสถานะดำเนินการอย่างต่อเนื่อง. การล้มละลายของบริษัทในประเทศไทยอยู่ภายใต้บังคับของพระราชบัญญัติล้มละลาย พ.ศ. 2483 เป็นหลัก, ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมและประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ภายใต้พระราชบัญญัติล้มละลายไทย, ลูกหนี้จะถูกอนุมานว่าล้มละลายหากเจ้าหนี้ฟ้องลูกหนี้ในข้อหาเรียกร้องค่าสินไหมทดแทนสำหรับลูกหนี้นิติบุคคลเกิน 2 ล้านบาท หรือลูกหนี้บุคคลธรรมดา 1 ล้านบาท. กฎหมายยังกำหนดเหตุผลอื่นๆ สำหรับการล้มละลาย, รวมถึงความพยายามใดๆ ของลูกหนี้ที่จะหลีกเลี่ยงการชำระหนี้, การโอนสิทธิ์การจัดการทรัพย์สิน, หรือเพียงเพื่อประกาศการล้มละลายต่อศาล. หากเป็นไปตามเงื่อนไขเหล่านี้, ศาลจะอนุญาตให้ดำเนินคดีล้มละลายได้.

เมื่อศาลยอมรับกระบวนพิจารณาและได้มีคำสั่งเปิดบริษัทตุลาการแบบปิดแล้ว, ทั้งลูกหนี้และเจ้าหนี้ก็ไม่สามารถขอให้ศาลจัดองค์กรใหม่ได้. ศาลจะแต่งตั้งผู้ดูแล,หรือที่เรียกว่า “ผู้รับ”, ซึ่งจะรับผิดชอบในการจัดการกิจการของลูกหนี้, รวมถึงผู้ที่เกี่ยวข้องกับการเรียกคืนเงิน, อสังหาริมทรัพย์หรือทรัพย์สินอื่นใดที่สามารถใช้ชำระหนี้ได้. เมื่อเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์เข้าครอบครองทรัพย์สินของลูกหนี้แล้ว, ให้ประกาศคำสั่งในราชกิจจานุเบกษาและในหนังสือพิมพ์เพื่อแจ้งให้เจ้าหนี้ทราบถึงการล้มละลายของลูกหนี้. เจ้าหนี้ท้องถิ่นมีเวลาสองเดือนหลังจากวันที่ประกาศเพื่อยื่นคำร้อง. เจ้าหนี้ที่อาศัยอยู่นอกประเทศไทยมีเวลาสี่เดือนในการยื่นคำร้องต่อผู้ดูแล. ผู้ดูแลจะรับผิดชอบในการสร้างคำชี้แจงการเรียกร้องในด้านหนึ่งและการสร้างสินทรัพย์ใหม่ในอีกด้านหนึ่ง. ในช่วงที่บริษัทปิดทำการ, กรรมการของบริษัทไม่สามารถชำระเงินใดๆ และไม่สามารถดำเนินคดีกับผู้ดูแลได้. ผู้ดูแลจะดำเนินการชำระเงินให้เจ้าหนี้ตามคำสั่งที่กฎหมายกำหนด.