สัญญาระหว่างผู้ถือหุ้น

โดยทั่วไป, ข้อกำหนดหลักที่มักพบใน สัญญาระหว่างผู้ถือหุ้น ที่ปรับให้เข้ากับบริษัทไทยมีดังต่อไปนี้:

การจอง: หากผู้ลงลายมือชื่อในข้อตกลงคนใดคนหนึ่งประสงค์จะขายหุ้น, จะต้องเสนอให้ผู้ลงลายมือชื่อรายอื่นทราบก่อน. ข้อนี้อนุญาตให้ผู้ถือหุ้นรายอื่นควบคุมบริษัทในกรณีที่ผู้ถือหุ้นออกจากบริษัท.

ข้ออนุมัติ: ต้องได้รับข้อตกลงของผู้ลงลายมือชื่อในสัญญาก่อนที่ผู้ลงลายมือชื่อจะสามารถขายหุ้นของตนได้. ข้อนี้มีความสำคัญเนื่องจากจะป้องกันไม่ให้ผู้ถือหุ้นบุคคลที่สามเป็นผู้ถือหุ้นของบริษัทโดยไม่ได้รับความเห็นชอบจากผู้ถือหุ้นรายอื่น.

การจำกัดความเป็นเจ้าของของผู้ถือหุ้น: ข้อนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อกำหนดว่าผู้ลงลายมือชื่อในสัญญาจะไม่สามารถถือหุ้นในบริษัทได้มากกว่าจำนวนที่กำหนด, ซึ่งจะเป็นการจำกัดการควบคุมของบริษัทโดยผู้ถือหุ้นรายใหญ่.

สิทธิในการปฏิบัติตาม: หากผู้ลงลายมือชื่อรายใดรายหนึ่งได้รับข้อเสนอการเข้าซื้อกิจการ, จะต้องขอให้ผู้มีโอกาสเป็นผู้ซื้อขยายราคาเสนอไปยังผู้ลงลายมือชื่อรายอื่นในข้อตกลง. วิธีนี้,ทำให้ทุกคนออกจากบริษัทพร้อมกัน. ข้อนี้มีประโยชน์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากการปรากฏตัวของผู้ถือหุ้นรายใดรายหนึ่งมีความสำคัญต่อการจัดการและความต่อเนื่องของบริษัท.

การไม่สามารถโอนได้: ผู้ลงลายมือชื่อตกลงที่จะไม่โอนหุ้นของตนในช่วงระยะเวลาหนึ่งซึ่งจะต้องกำหนด. ข้อนี้อนุญาตให้ปกป้องบริษัทจากการกระทำใดๆ ของผู้ถือหุ้นในช่วงเวลาที่กำหนด.

แน่นอน, การร่างบันทึกความเข้าใจของคุณต้องกระทำโดยคำนึงถึงลักษณะเฉพาะของบริษัทและผู้ถือหุ้นของคุณ. ในทุกกรณี, เราขอแนะนำให้คุณใช้ข้อกำหนดที่มุ่งปกป้องความต่อเนื่องของบริษัท เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาใดๆ ในการขายให้กับผู้ถือหุ้น.